جایگاه حیات در اسلام و مقایسه با آراء اندیشمندان پس از رنسانس و تأثیر آن در اخلاق زیست محیططی

حیات اساسی ترین هدیه ای است که خداوند حی، به این کره ی خاکی عطا کرده است، موجوداتی که در این سیاره زندگی می کنند از حقی به نام حق حیات برخوردارند. حق حیات به مثابه چشمه ایی است که سایرحقوق از آن جوشیده است چنان چه هر حقی که برای هرموجودی در نظر بگیریم وهر کمالی که آن موجود باید به آن برسد وابسته به حیات آن موجودمی باشد. انسان به عنوان موجود ذی شعور در میان سایر موجودات نسبت به حیات خود، و حیات سایر موجودات دیگرازمسوولیت ویژه ای برخوردار است. نگاه انسان به جنبه های مختلف حیات، اساس برخورد اورا با دنیای اطرافش شکل می دهد. توجه به مقوله محیط زیست و اهمیت آن در زندگی امروز نسل بشر امری است که نمی توان از آن به سادگی گذشت. اهمیت فرهنگ سازی در این مقوله وظیفه ای است که باید به جد به آن پرداخت. در غیر این صورت در آینده ای نه چندان دور محیط زیستی باقی نخواهد ماند که از آن حفاظت شود. امروزه، وخامت بحران های زیست محیطی تا حدی است که علاوه بر حیات انسان، حیات سایر موجودات بر کره خاکی به مخاطره افتاده است. بنابراین، تبیین جایگاه حیات، مبانی نظری تعیین کننده تعامل انسان با طبیعت، تبیین محیط زیست، ضرورت اهتمام به تأمین سلامت آن، راه‏های نیل به محیط سالم و اهداف اصیل آن، از آن جهت که از حقوق اساسی بشر است، جزء وظایف بشری نیز می باشد. از ریشه های تاریخی بحران های زیست محیطی، دیدگاه های فلسفی، مذهبی و اخلاقی ما نسبت به آن ها یعنی ارزش ها، باید ها و نبایدها، کمتر سخنی به میا ن می آید. در حالی که، بدون پرداختن صحیح به این مباحث در فراگیر ترین شکل آن ها، هر چه از تباه شدن محیط زیست و ضرورت حفظ آن گفته شود، راه به جایی نخواهیم برد.